"रेशिमधारा "

                             

                               त्या दिवशी रिमझिम पाऊस पडत होता.नेहमीप्रमाणे रात्री आभा laptop वर काम करत बसली होती.पावसाला अडवण्यासाठी तिने खिडकी बंद केली.तीन-चार वेळा जांभई आल्यावर तिने कॉफी घ्यायचं ठरवलं. गरम गरम कॉफी ओतताना नकळत नजर अंगणात बरसणाऱ्या पावसाकडे गेली.हातात मग घेऊन आभा दाराशी उभी राहिली. माळेतला एक एक मोती तुटत जावा तसे थेंब आभाळातून निखळत जमिनीजवळ येत होते. पुन्हा पुन्हा कोलांट्या मारत रुजत होते.काही प्राजक्ताच्या पाकळीवरून ओघळून गेले तर काही पानांना बिलगून अलगद विसावले. काही थेट उतरले...कोणालाही disturb न करता!सगळ्या थेंबांना मातीनं जणू उराशी कवटाळलं होतं. आणि त्या मायेचा गंध सगळीकडे पसरला होता.या पावसाचं आभाला फार कौतुक वाटलं.कॉफीच्या वाफांनी मात्र केव्हाच कंटाळून हवेत धूम ठोकली होती .आभाचं लक्षच नव्हतं. डोळे दृश्य साठवण्यात,श्वास सुगंध वेचण्यात दंग झालेले. या दोघांमुळे हृदयाचे ठोकेसुद्धा आपलं अस्तित्व दाखवत होते.बाहेरच्या जगासारखं आता आत भावविश्व भिजत चाललं होतं. त्याची ओल आभाला जाणवायला लागली. दूर कुठेतरी शून्यात बासरीचा आवाज विरत चालल्यासारखा तिला भास झाला. अंतर्मनात स्वर उमटत होते.
'रैना बीती जायेSSS ..........'
आभाने गच्च डोळे मिटले. त्या शून्यातल्या सुराच्या दिशेने तिचा आतल्या आत प्रवास सुरु झाला.मग गाणं तसंच्या तसं ऐकायला येऊ लागलं.
'श्याम ना आये'
"यातलं 'आ 'मला म्हणता आलं असतं तर किती बरं झालं असतं !"तिच्या मनात विचार आला.स्वतःजवळ येऊन पोचली तेव्हा आज दुपारी ऑफिस मध्ये झालेला संवाद आठवला.

"आपलं पटतच नसेल तर आता पुढे वाढवण्यात मला काही अर्थ वाटत नाही"
"तू समजून घे विहंग !"आभा कळवळून बोलली.
"काहीही समजायचा कंटाळा आलाय मला आता!I am fed up now!तुझे मूड्स,तुझ्या तक्रारी,तुझे explainations!मला नकोसं झालंय. माझा विचारच होत नाही आपल्यामध्ये!"
"विहंग,माझ्यावर कामाचा खूप ताण आहे !तू असा का वागतोस !"आभा चिडून म्हणाली.
"मलाही काम आहे आभा !पण मी तुझ्यासारखी नाटकं नाही करत !वेळ द्यायला जमत नसेल तर वचनं का देतेस फुकटची !"विहंगचा पारा चढला होता.
"मला नाही असं बोलता येत ,मला कळतच नाही …. "
"तुला काहीच नाही कळत!Better way ,आपण आता पुढे जायला नको !"
"तुझं पक्कं ठरलंय तर मग !"आभाने त्याच्या डोळ्यात बघत विचारलं. विहंगने नजर टाळली. समोरच दीपा बोलणं ऐकत्येय लक्षात आल्यावर विहंगने "करतो text "असं काहीबाही बोलून तेथून पलायन केलं . आभा दीपासमोर उगाच हसून निघून गेली.
                         

                         सरींचा नादमय खेळ चालूच होता.आभाच्या डोळ्यात टचकन पाणी आलं.तिने whatsapp वर विहंगचं थोड्या वेळापूर्वीचं 'last seen 'बघितलं. "कुठे केला मेसेज त्यानं मला,किती काळजी आहे ते कळतच आहे !"आभा स्वतःशी बोलून गेली.कॉफी आटोपून तिने laptop बंद केला आणि सरळ झोपायला गेली. डोळे मिटले तेव्हा 'रैना बीती जाये ' वाजत होतं. 'शाम को भूला,शाम का वादा रे … ' ! एकदा,दोनदा अगदी तसंच्या तसं तिला ऐकू आलं ."इतकं आठवतं मग म्हणता का नाही येत " तिला क्षणभर वाटून गेलं.डोळे मिटलेल्या अवस्थेत तिने हळूच गाण्याचा प्रयत्न करून पहिला.
"शाम को भूला,शाम का वादा रे....विसरलाच वादा शाम काय करायचं !hmm... पुढंचं काय बरं ? "आभा उगाच हसली.
"अगं !संग दियेके जागे है राधा !"नीता मावाशीने बरोब्बर गाऊन दाखवलं.
"अगं !मावशी !तू इतक्या रात्री जागी ?ये ना !काही हवं होतं का ?"
"नाही काही नकोय !तुझा चालू देत रियाज !"
"रियाज कसला !काहीही हा !मला कुठं येतं गाणं म्हणायला तुझ्यासारखं !"
"निंदिया ना आये ,निंदिया ना आSSSये....रैना बीती जाये" मावशीने  continue केलं .
"अहाहा !ती  'आ ' ची जागा किती सुरेख घेतेस गं !गोड गातेस खूप "
"हो ते मी गातेच !तुझी आई माझ्याहून गोड गायची !"
"हो?मग मला का नाही येत असं !"आभा खट्टू होऊन बोलली.
"कारण तुझ्या बाबांचा आवाज भसाडा category मधला होता एकंदरीत !"मावशीने हसत हसत सांगितलं.
"अरेरे !हे काही बरोबर नाही मावशी !"
"बरोबर तर बरंच काही नाहीये "मावशीने थेट नजर देत म्हटलं.
"म्हणजे ?"
"म्हणजे रात्री laptop वर कामात busy असणारी तू अशी उशीवर झोपून गाणं आठवतेस काय ,चक्क म्हणतेस काय...म्हणून म्हटलं !"
"अगं कामच करत होते… हे आपलं असंच सहज गं!"आभाने सावरून घेतलं .
" अच्छा !सगळं ठीकाय ना गं ?"
"हो !उत्तम !"
"पक्षी येत नाहीत अंगणात आजकाल !"
"त्याचं होय !अगं तसं काही नाही.ऑफिसमध्ये होते भेट आणि आता लोड आहे खूप,मग वेळ नाही मिळत!"
"मग काम झाल्यावर भेटत नाही ?थोडासा वेळ असतोच !बोलावायचं त्याला कधी कॉफी घ्यायला!पाच दहा मिनिटांनी काही फरक नाही पडत !"
"त्याला वाटलं तर तो येईल ना !तसं तो मला बोलू किंवा विचारू शकतो.तेवढं relation आहे आता आमचं !"
"त्याला कळत नाही हा मुद्दाच नाहीये !तू आपलेपणाने बोलावतेस का ?सगळ्यांना सगळं कळतच असतं आभा !पण कळत असणारे,माहित असणारे शब्दच बोलून दाखवले तर कुठं बिघडतं!"
आभा गंभीर झाली .
"या थेंबांनाच बघ !एकदा मातीवर पडले म्हणून पुन्हा ते येत नाहीत ?पुढच्या सरीमुळे ती ओल अजूनच वाढते.घट्ट रुजते खोलवर !भिजणं मातीला ठाऊक,बरसणं थेंबाना ठाऊक पण व्यक्त नाही झालं तर नात्याचा सुगंध पसरेल तो कसा ?घुसतंय ना ?"
"हो !पण हे माझ्या एकटीबाबत नाहीये !त्यानंही यायला हवंय !"
"तू हात पुढे करून तरी बघ !उशीवर गाणं म्हणून काय होणारे !"
"तू पण ना मावशी !जा आता तुला उशीर होतोय !मला खूप काम आहेत "आभा खोटं खोटं बोलली .
"अच्छा !करा ,करा काम !महत्वाची आधी करा हो !"मावशी हसत निघून गेली.

                          आभाने लगेच phone हातात घेतला. विहंगची chat window open च होती . तिने type करायला सुरुवात केली तेवढ्यातच विहंगचा मेसेज आला.
"आभा ,sorry !"
"एक शब्द बोलू नकोस ,फक्त ऐक !तू मला हवा आहेस विहंग !माझं खूप प्रेम आहे तुझ्यावर ........! "
आणि मग त्या रात्री बराच "पाऊस" झाला ! ;)
                                                                                               -इतिश्रुती