विचारांच्या त्याच त्याच वादळात गुरफटताना बऱ्याचदा आपण स्वतःला विसरतो.. भटकत राहतो कुठल्यातरी दूर..अनोळखी वाटेवर..आणि हिंडता हिंडता अचानक उभं ठाकतं ,एक अनपेक्षित वळण!जिथे नुकतीच चालून आलेली वाटसुद्धा परकी वाटायला लागते...कारण वळणावर सापडलेला असतो,तो हरवलेला "मी"! स्वतः हरवत जाताना स्वतःलाच शोधायला प्रवृत्त करणारं असं वळण आयुष्यात कधीतरीच येतं; पण जेव्हा येतं तेव्हा माणूस सगळ्या सुख-दुःखाच्या पलीकडे गेलेला असतो.हा सगळा अद्भुत आणि सुंदर प्रवास..आपल्या घडणीचा !त्या भावनेला शब्दात मांडण्याचा एक छोटा प्रयत्न !
इतका वेळ घट्ट मूठ आवळून बसलेले हात आपोआप सैल झाले…
सहज हलले ,मागे-पुढे ,पुढे-मागे !
पावले उगाच तिरपी तिरपी पडू लागली…
बांधलेल्या केसांना सोडवलं ;तेव्हा मोकळं झालं रान…वाऱ्याला !
त्याने चांगलंच खेळून घेतलं !
मग ओठांवरलं इवलं हासू पसरत गेलं गालावर..पार डोळे मिटेपर्यंत !
सुटीवर गेलेले शब्द रुजू झाले ओठांवर,
नवी नवी मी
खरी खुरी मी
जुनीच होते
जरी तरी मी
गंध मंद मी
धुंद छंद मी
उधळून ल्याले
रंग रंग मी
ते तरंग
पण मी अभंग
अशी स्वतःत झाले
दंग दंग मी
आता हरण्याला
जिंकलेच मी
रडगाणे थुंकलेच मी
आनंदवस्त्र नेसले तेव्हा
शोभले अंग अंग मी
मी तेजस्वी
मी मनस्वी
मी दव इवलासा ओजस्वी
एक पाकळी
जरा जांभळी
मी तिजवरी उतरत
जशी वळली हरकत
एक सुराची
एक सुराची !!
इतका वेळ घट्ट मूठ आवळून बसलेले हात आपोआप सैल झाले…
सहज हलले ,मागे-पुढे ,पुढे-मागे !
पावले उगाच तिरपी तिरपी पडू लागली…
बांधलेल्या केसांना सोडवलं ;तेव्हा मोकळं झालं रान…वाऱ्याला !
त्याने चांगलंच खेळून घेतलं !
मग ओठांवरलं इवलं हासू पसरत गेलं गालावर..पार डोळे मिटेपर्यंत !
सुटीवर गेलेले शब्द रुजू झाले ओठांवर,
नवी नवी मी
खरी खुरी मी
जुनीच होते
जरी तरी मी
गंध मंद मी
धुंद छंद मी
उधळून ल्याले
रंग रंग मी
ते तरंग
पण मी अभंग
अशी स्वतःत झाले
दंग दंग मी
आता हरण्याला
जिंकलेच मी
रडगाणे थुंकलेच मी
आनंदवस्त्र नेसले तेव्हा
शोभले अंग अंग मी
मी तेजस्वी
मी मनस्वी
मी दव इवलासा ओजस्वी
एक पाकळी
जरा जांभळी
मी तिजवरी उतरत
जशी वळली हरकत
एक सुराची
एक सुराची !!
छान ! :)
ReplyDelete:)ty
Delete