"एकटेपणा,एकटेपणा..वगैरे"

                                      

                          

                                     भल्या रणांगणात उमद्या घोड्याने दौडत जावं तशी लेखणी पानांवरून चाललेली. बिचाऱ्या पानांचं पांढरत्व संपुष्टात येऊन पार काळं निळं होत होतं. एक झालं की पुढचं पान तत्परतेने हजर व्हायचं आणि नव्या युद्धाला सुरुवात व्हायची. आज कित्येक दिवसांनंतर मी गच्चीवर अभ्यासाला आलेली . फांदीवरली चिमणी चिवचिवली आणि उन्हं उतरायला आल्याचं लक्षात आलं.ही गच्ची म्हणजे माझी आवडती जागा!संध्याकाळी तिथे असताना एक वेगळीच नशा असते. दिवसभर तेवणारा सूर्य पार लालबुंद होऊन बुडून जातो. आभाळाला कसा रंग चढतो. रहदारी जाणवायला लागते.क्षणात सारं बदलतं !मंद लाटेची झुळूक आली तेव्हा जागेवरची उठले. दुपारपासून केसांचा गोतावळा आडव्या तिडव्या पिनांमध्ये गुंतलेला ;त्याची आधी सुटका केली.असं खूप काम केलं की काहीवेळाने उगाच चुकल्याचुकल्यासारखं वाटत राहतं. खाली येऊन fresh झाले अन म्हटलं आज फेरफटका मारून यावा. अशा थोड्या रम्य , थोड्या एकट्या , थोड्या मोकळ्या अशा वातावरणात गाण्यांसोबत फेरफटका मारण्याची मजाच भारी ! मग मुसाफिर हुं यारो ,मैं जिंदगी का साथ निभाता चला गया ,ये शाम मस्तानी वगैरे मूड झाला . असं सगळं एकदम शृंगारिक वाटायला लागलं . रस्त्यावर जाणाऱ्या लोकांचे चेहरे बघत गाण्याच्या तालावर चालत चालत बराच वेळ गेला. प्रत्येकाची आपापली कामं चालू होती . कोणी दुकानात बसून हिशोब करत होतं, कोणी आपल्या आपल्या मित्र-मैत्रिणीसमवेत वेळ घालत पडीक बसलेलं,कोणी परतायच्या मार्गावर अन काय काय ! पण त्यांचे expressions ,ते एकंदरीत वातावरण आणि मोकाट फिरणारी मी ! किती दिवसांनी माझ्यासोबत होता तो माझा एकटेपणा ! मी आणि तो… माझ्यासाठी! माणूस तसा सामाजिक प्राणी. जन्मापासून त्याच्या आजूबाजूला त्याची काळजी घेणारे आई बाबा,नातेवाईक, नंतर काय त्याचे ४ मित्र…वगैरे असतात;पण तो एकटा असला की …तो त्याचा असतो! एकटेपणा शत्रू असूच शकत नाही ,तो खूप आगाऊ मित्र असतो. छुपारुस्तम !एकदा त्याच्या नादी लागलं , मग बस दिल है की मानता नही! आपल्या आत आनंद शोधत राहणं आपल्याला कधी आवडायला लागतं आपलं आपल्यालाच कळत नाही. काही काही आठवत नाही ! उगाच दु:ख नाही की कसला फार आनंद नाही. आहे त्या क्षणात,आहे त्या रुपात ,आहे तसं ,फक्त जगायला शिकवणारा हा एकटेपणा खूप समाधान देऊन जातो , स्वत:वर प्रेम करायला शिकवतो.एक प्रकारचं स्वातंत्र्य असतं . स्वतःला केंद्रित करायला लावतं .ते नकळत होणारं प्रेम असतं .स्वतःच्या प्रेमात खुशाल पडावं .थोडं स्वत:साठी खास वेळ काढून जगावं . मग ठरलं तर ,रोज आपापल्या कामात गुंतलेल्या स्वतःला जरासा उसवून पुन्हा ओवायचं, पुन्हा टवटवीत होण्यासाठी !
#Happy Solitude :)

"आप तो बदल गए !"

तसं मी मराठीच लिहते , पण सहज हिंदीमध्ये सुचलेली एक कविता ….

उस रात हम करवटे बदलते गए
बेखयालीमें यादे गिनते गए
देखा वो आसमान असलमें जो खाली था
छुनेकी कोशिशोंमें कितने कैसे गिरते गए

गिरते गिरते देखो पहुंचे   
अलबेली बारीशके पास
सुना था कभी ख्वाबोंमें सिमटे बादल इसके
बुंद बुंद युंही बिखरते गए

देखी हमने वो बरसात जो रातभर चली
देखे थे जमीनपर भीगते लोगोंको भी
अनजान उस भीडमें पता नही कैसे
हम बुंदे मनाना सीख गए

ये खुशी और गमके साये
अभी होने लगे हमसे खफ़ा
शिकायत है उन्हे हमारी हसीसे क्योंकी
हम शिकायतोपरभी मुस्कुराते गए

और लोगोंने आखिर कह डाला हमें की 
आप तो बदल गए
आप तो बदल गए…!