जगत

 कसं कसं मोडक तोडक आयुष्य

त्याला छान छान सजवायचं

गुलाबाचं रोपटं जसं

उन्हा सावलीत फुलवायचं

कधी आपसूक हसू

कधी निराशा अवेळी 

उजव्या डाव्या हाताने 

गुंफावयाची ही खेळी

पुन्हा पुन्हा वाटे

सुख यावे सहज

तोवर एकांतात घालवायच्या

क्षणाची मौज

आहे नाही मग व्हावे घडावे

सत्य आणि कल्पना मोजत

नकळत कुठे तरी आपण 

असतो असेच जगत